Silence Like a Cancer Grows…

…………….

Και ξεκινάν οι κατηγόριες…
Αναρωτιέσαι γιατί να έφτασες σε αυτό το σημείο;
Σημείο που το κάθετί προκαλλεί καυγά, ούτε καν να το ελαφρύνουμε με χαζοχιούμορ όπως παλιά ή ακόμα «καλύτερα» ο ένας από τους δύο να ξανακάνει πίσω, για το «γενικό καλό»………..
Τίποτα δεν πρόσφερες τελικά που να βρήκε ανταπόκριση στον άνθρωπο που αγαπάς;
Όλα να είναι στραβά πάνω σου και να τον εκνευρίζουν σε τέτοιο βαθμό;
Ακόμα και ο τρόπος που κοίταξες ή σκέφτηκες κάτι και δεν έβαλες τη σωστή σειρά λέξεων που ήθελε να ακούσει, για να μη γίνει το ΜΠΑΜ;;;
Quote:
–Ποιά αγάπη;
ΠΟΣΟ πιό βαθειά η μαχαιριά σε δύο μόνο λέξεις;

Π Ο Σ Ο ;;;;;;;;;;;;

Πρόσεξε και την αντίφαση:
Θες το καλό του ανθρώπου που αληθινά αγαπάς, ακόμα και όταν σε ξεφτιλίζουν οι κουβέντες του ή και οι πράξεις του του παρελθόντος… Που ακόμα δεν έχεις καταφέρει να αφήσεις πίσω σου…………
Πολλά τα λάθη γαμώτο……..και χαραγμένα στην ψυχή σου μέσα……….

Πολύ το κλάμμα.
Πολύ το κλάμμα.
Και τα ψυχοφάρμακα για να σε κρατάνε «χαρούμενο και λειτουργικό» στη δουλειά σου………..

ΓΙΑΤΙ;;;;;;;;;;;;

*Λέει κλαίγοντας για άλλη μιά φορά..

Οι στίχοι που ακολουθούν είναι μιά μαύρη πραγματικότητα, που λίγο πολύ αντιπροσωπεύουν τους έχοντες συνείδηση………

Τα φιλιά μου

«Hello darkness, my old friend
I’ve come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
‘Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

Fools, said I, you do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you
But my words, like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, the words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls
And whispered in the sounds of silence»