Ο χρόνος μετράει αντίστροφα, η απόφαση έχει παρθεί καιρό. Φεύγεις, για μία ακόμα φορά φεύγεις. Δεν υπάρχει τίποτα να σε κρατάει, κάτι που να πιστεύεις, να θαυμάζεις, να ελπίζεις σε κάτι όμορφο, διαφορετικό, κάτι που θα σου μοιάζει και θα σε αγγίζει με τον τρόπο που εσύ το κάνεις. Ισως κάποια αν, μήπως, ίσως περιτριγυρίζουν σα σκόρπιες σκέψεις, σαν αναγραμματισμένες λέξεις που σε βάζουν στον πειρασμό να τις τοποθετήσεις σωστά.
Χαμένος χρόνος, παραλείψεις, όνειρα και επιθυμίες που έγιναν από επιλογή μη αναγκαία. Ελα μου όμως που τα χρειαζόσουν. Ελα μου που χρειαζόσουν έναν άνθρωπο να μιλάτε την ίδια γλώσσα. Τόση φτήνια πόσο θα την άντεχες.
Δεν υπάρχουν μάτια μου άνθρωποι σου λέω, εμπορεύματα είναι με συγκεκριμένη τιμή πωλησης και αν παραμείνουν στο ράφι μετονομάζονται ευκαιριακή προσφορά.
Face Reality 
Κατά κύριο λόγο όταν νιώσεις το «φτάνει πια» απλά πετάς τα σκουπίδια έξω από το σπίτι σου.
🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο