Παραμύθιασέ με απόψε

Πάρε με απόψε, όπου εσύ αποφασίσεις. Δε θα σε ρωτήσω πού θα πάμε, δε θα κοιτάξω το ρολόι, δε με νοιάζει πού θα βρεθούμε. Απόψε θα είμαστε ρόλοι στο παραμύθι που σου ζητώ. Θα σαι ο πρίγκιπάς μου, ο ιππότης που ποτέ δεν πίστεψα στην ύπαρξή του και γω μια μικρή ρομαντική  επαναστάτρια που θα με τιθασεύσεις. Σήμερα θα μαι τα πάντα σου και αν το θέλει ο ρόλος δειλά θα σε προσκυνήσω και στις υπηρεσίες σου θα ταχθώ. 

Παραμύθιασέ με μωρό μου, σήμερα δεν αρνούμαι τα λόγια, σήμερα δε ζητάω αλήθειες, σήμερα θέλω όλα να ναι παράταιρα με το τώρα, σήμερα μόνο εμείς. Δείξε μου ότι με νοιάζεσαι, ότι με σκέφτεσαι, ότι χάνεται το βλέμμα σου στις αναμνήσεις μας. Ότι τα βράδια δεν κοιμάσαι χωρίς να σκέφτεσαι ότι με αγγίζεις. Δείξε μου μωρό μου ότι σε νοιάζει πώς περνάω τις μέρες μου, τι νιώθω, πώς είμαι. Κάνε μου ερωτήσεις, απαντήσεις δε θα πάρεις, όμως θα με κοιτάς σα να καταλαβαίνεις όλα όσα ποτέ δε θα πω, θα με χαϊδεύεις πιστεύοντας ότι παρηγορείς τις νεκρές μου ελπίδες.

Έτοιμασέ μου ένα κόσμο μαγικό αυτό το βράδυ, βάλε το φεγγάρι να λάμπει για μένα, άσε τα αστέρια να χορεύουν γύρω μου, γέμισέ με  λουλούδια και κοίτα με σα να μαι το πιο όμορφο και το πιο λαμπερό από όλα. Πιάσε με και χόρεψε με πάθος και πόθο, ζωγράφισε ήχους και άστους στο κορμί μου. Σφίξε με, άσε με να νιώσω το τρέμουλό σου. Δε θα έχει ξημέρωμα αυτό το βράδυ, δε θα έχει κούραση, ούτε υποχρεώσεις το πρωί. Και αν βγει ο ήλιος τα ρολόγια μας θα ναι σταματημένα στις 00:00 εκεί που το μυστήριο ξεκινάει, εκεί που το παραμύθι μπερδεύεται με την πραγματικότητα.

Απόψε πιες θαλασσινό νερό από το κορμί μου και πες ότι σε ξεδίψασε, κάνε την άμμο μαξιλάρι απαλό, βάλε με να ξαπλώσω μπες στην αγκαλιά μου και κράτα για σκέπασμα το ουράνιο τόξο που έφτιαξα για μας, έχει άλλα χρώματα, που ποτέ ήλιος και βροχή δεν έφτιαξαν, έχει το χρώμα του παραμυθιού με φλόγα δράκου για να κάψει όλα αυτά που δεν αφήνουν το παραμύθι να ζωντανέψει.

Έλα, απόψε παραμύθιασέ με, απόψε είμαι δικιά σου!