Σε αυτή τη μάχη είμαστε όλοι μαζί «νοτ»

Αιδώς αργείοι ορίζουν αυθαίρετα αξίες, που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, αλλά έναν μπερδεμένο συντηρητισμό, που με το που πιει δύο ποτηράκια ξεσαλώνει ανεξέλεγκτος. «Σε αυτή τη μάχη είμαστε όλοι μαζί» η δήλωση και του Μαγιορκίνη συναγωνίζεται επάξια το «μαζί τα φάγαμε», μία ακόμα αηθής τοποθέτηση που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα

Εμπαιγμός

Σε εκείνο το σημείο κάπου στο πουθενά, εκεί που συνάντησες το μόνο ακέραιο στο πάτημα του φρένου σου. Στη μέση ενός άδειου δρόμου με τη βροχή να θολώνει τα τζάμια σου και να υγραίνει τα μαγουλά σου, εκεί που το τιμόνι σου γίνεται σάκος του μποξ και στήριγμα καθώς κρατά γερά τις παλάμες σου. Απορείς-δε

Παιδεία με ευρεία οπτική και Εκπαίδευση χωρίς προκατάληψη, η αλληγορία του covid

https://www.onthespotmag.gr/cities-and-society/paideia-me-eyreia-optiki/

Η υποκρισία μιας εκχυδαϊσμένης κοινωνίας.

Η άφατη πραγματικότητα, πόσο ειρωνεία μπορεί να κρύβει; «Εκπλαγήκαμε» από ένα σόου κλειδαρότρυπας με επιλεκτικά προσεγμένες προσωπικότητες που ο μόνος σκοπός είναι ο ερεθισμός της κοινής γνώμης στον άμετρο κιτρινισμό. Μια συνταγή που ποτέ δεν παλιώνει. Ένα ακόμα προϊόν  από το οποίο δε χαρακτηρίζεται το ίδιο αλλά οι αγοραστές του. Είδαμε, για μία ακόμα φορά

«blues»Ανομολόγητοι πόθοι, στο σιγαστήρα ενός καθωσπρεπισμού

Κοίτα να δεις πώς το βράδυ μοιάζει με ένα τεράστιο στραγγιστήρι. Κρατά μέσα ό,τι πραγματικά έχει ο καθείς μας

Μνήμη χρυσοψαρου

Στη χώρα που η μόνη σταθερά είναι ο ευτελισμός της δημοκρατίας και των νεκρών της. Στο κράτος που η ιστορία βεβηλώνεται επαναλαμβανόμενη με φόντο τις μαύρες της σελίδες. Σε ένα δίκαιο που διοικούντες και κυβερνώντες καταβάλλουν κάθε δυνατό μέτρο βαυκαλιζμού καταλύοντας έντεχνα κάθε έννοια ελεύθερης σκέψης, διαβάλλοντας το δικαίωμα. Εν μια νυκτί, ελαφρά την καρδία

Ατομική ευθύνη δε σημαίνει κοιτώ την πάρτη μου

Στις κίβδηλες εποχές που διανύουμε, διαπιστώνεται με λύπη ότι η ανθρωπιά εχάθη και ουδείς εχέφρων και συναισθηματικά νοήμων τη συνάντησε κάπου.Την σκότωσε η παθητική συναίνεση, το χορηγηλίκη που μεταφράστηκε σε εθελοντισμό.Η πολιτική προστασία ανύπαρκτη σε καιρούς χαλεπούς, μέτρα που μεταθέτουν την ευθύνη, η συλλογικότητα αδρανεί από φόβο και η ατομική ευθύνη γίνηκε «η πάρτη μου».

…να μας ξεπλένει το νερό από των ενοχών τη φατριά…

Βρέχει, κάθε σταγόνα που πέφτει πάνω μου, είναι και μια εικόνα, που ποτέ δε ζήσαμε, που θέλουμε, ποθούμε, αναμένουμε. Εικόνες που και οι δύο έχουμε δει. Κιότεψαν όμως οι ανάγκες μας στα θέλω άλλων και μένουν εκεί να περιμένουν να ικανοποιηθούν. Και εμείς άπραγοι θεατές, προσπαθούμε να νιώσουμε ο ένας τον άλλον μέσα από ήχους,

Παραμύθιασέ με απόψε

Πάρε με απόψε, όπου εσύ αποφασίσεις. Δε θα σε ρωτήσω πού θα πάμε, δε θα κοιτάξω το ρολόι, δε με νοιάζει πού θα βρεθούμε. Απόψε θα είμαστε ρόλοι στο παραμύθι που σου ζητώ. Θα σαι ο πρίγκιπάς μου, ο ιππότης που ποτέ δεν πίστεψα στην ύπαρξή του και γω μια μικρή ρομαντική  επαναστάτρια που θα

Το μπλουζάκι

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που την άγγιξες, από την τελευταία φορά που τα θέλω της στριμώχτηκαν σε λίγα λεπτά πάθους, που μύρισαν την ηδονή αλλά δεν πρόλαβαν να την γευτούν. Έμεινε το άρωμά σου με το άρωμα της πάνω στο μπλουζάκι, να της παρηγορούν την άδεια της αγκαλιά. Έπιασε πολλές φορές τον εαυτό

Πρώτο φθινόπωρο, πρώτη βροχή

Ποια ανάγκη ξεπλένεται στη βροχή; Σε πόσα δάκρυα ξοφλάται η προσμονή; Ασφάλεια, αναλγησία, ξεγυμνωμένες, καταπατημένες σε ξένες αναπνοές. Ποιος μόνος πονά; Ποια μοναχικότητα ματώνει; Μόνο τα χέρια που ταίριαξαν και τύλιξαν τα δάχτυλα παρέα νιώθουν το γδάρσιμο. Μόνο αγκαλιές που κούμπωσαν και από φόβο μη χαθούν σπαράχτηκαν. ‘Εχεις δει σώματα να ποθιούνται, μυαλά να ταιριάζουν

Time to go

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα, η απόφαση έχει παρθεί καιρό. Φεύγεις, για μία ακόμα φορά φεύγεις. Δεν υπάρχει τίποτα να σε κρατάει, κάτι που να πιστεύεις, να θαυμάζεις, να ελπίζεις σε κάτι όμορφο, διαφορετικό, κάτι που θα σου μοιάζει και θα σε αγγίζει με τον τρόπο που εσύ το κάνεις. Ισως κάποια αν, μήπως, ίσως περιτριγυρίζουν

Όχι άλλα λίγο, παραλίγο που σε λήγουν!

Hey boy, την θες; Δείξε το της, με κάθε τρόπο, σε κάθε ελεύθερο λεπτό, γέμισε τις γωνίες με φιλιά πεταχτά, κράτα την αγκαλιά, γέμισέ την με στιγμές μαζί σου, μην την αφήνεις να σε λαχταρά. Γίνε η αιτία να γελά, η λαμψη στα μάτια της, γίνε η ανάσα που θα την ζεσταίνει. Μη δεχτείς να

Χμμ… Πάλι εδώ;

Και που λες, όλο γύρω γύρω είσαι.. Σα να θέλει η καθημερινότητα να μη σε αποβάλλει..«Ναι γειά σας, είμαι η Καθημερινότητα και είμαι καλά ( ;;; ) «Και το έχεις δει και εσύ.. Είμαστε τόσο καλύτεροι άνθρωποι ο ένας χωρίς τον άλλον..Αυτό που «όλοι» καμώνονται και θέλουν να μας υπενθυμίζουν το τι κάνουμε την κάθε