Πριγκίπισσα σε σκάρτο παραμύθι

Μικρό κορίτσι, στο κορμί μεγάλης πια γυναίκας
που απότομα ωρίμασαν ανάποδα φεγγάρια
φαντάζει με πριγκίπισσα σε σκάρτο παραμύθι
σαν περπατά στου κόσμου μας τα βρώμικα σοκάκια
Στα μάτια έχει πυρκαγιά, μια φλόγα που δεν σβήνει
ένα παιδί το μέσα της, με αγάπη την κερνάει
φροντίζει από καύσιμο ονείρων να μην μείνει
αν την κοιτάξεις θα το δεις να σου χαμογελάει
Κι άμα το δεις μαγεύεσαι, πεθαίνεις και γεννιέσαι
καιει ό,τι μέσα η ψυχή σκοτάδι απλώνει
βάζει φωτιά και καίγεσαι, μαγεύεσαι, κρατιέσαι
κι όσο στα μάτια την κοιτάς η φλόγα δυναμώνει
Κάποτε έχει συννεφιά, στα μάτια της ψιχάλες
κι ας δείχνει πάντα δυνατή το μέσα της λυγάει
Μια καρδιά μικρού παιδιού δεν είναι σαν τις άλλες
Χτυπάει μία σαν γελά και δύο σαν πονάει
Κι όπως η θάλασσα κι αυτή, όταν ξεσπάσει η μπόρα
όση γαλήνη έβλεπες φουρτούνα θε να γίνει
κι άμα δεν μάθεις σύντομα να κολυμπάς στο τώρα
του χθες το κύμα σε τραβά στον πάτο και σε πνίγει
Κολύμπα σώμα μου κενό, μυαλό μου θολωμένο
βούτα βαθιά μες τα νερά που το παιδί δακρύζει
μην σε φοβίσει η ορμή, το τόσο παγωμένο
καν’την και πάλι γιασεμί, λουλούδι που ανθίζει
Κι αν τελικά δεν το μπορείς και πνιγείς μέσα στο κύμα
κι άμα χαθείς στην προσμονή και στων φιλιών τη λήθη
στερνή ανάσα φώναξε να μην της ρίξουν κρίμα
δεν γράφουν οι πριγκίπισσες ποτέ το παραμύθιΙ

Via R.V