Προσποιητές ζωές (stop)

Αντί να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε να έχουμε, να προσπαθούμε να γίνουμε ό,τι έχουμε ονειρευτεί, κυνηγάμε τους φόβους μας. Ζούμε υπό τον ζυγό του εγωισμού και την ανάγκης να ανήκουμε κάπου και αυτό το κάπου να μας ανήκει.Φτιάχνουμε ένα προσωπείο όσο πιο αρεστό στο κοινωνικό σύνολο, χάνουμε την ταυτότητά μας και ζούμε στο «φαίνεσθαι!». Η ευτυχία ορίζεται στα υλικά και στις «στημένες» απολαύσεις.

Προσποιούμαστε ότι αισθανόμαστε για να καλύπτουμε την ανάγκη των αισθημάτων που η ανθρώπινη φύση μας απαιτεί. Η χαρά και ο πόνος αλλάξανε πρόσωπα. Δε φαίνονται στα μάτια, στα χείλη, στον ήχο της φωνής. Παρουσιάζονται με πανομοιότυπες φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, από στημένες πόζες, ασύδωτα πάρτυ, φτιαχτούς έρωτες και αλκοόλ. Ζούμε ζωές πίσω από ψεύτικα τσεκ ιν, χαιρόμαστε με λάικ της προσποιητής ευτυχίας μας από αγνώστους «φίλους». 

Ο έρωτας έγινε πήδημα, κακοφτιαγμένης πορνό ταινίας, που στις περισσότερες των περιπτώσεων μετανιώνουμε που την είδαμε και ξαναπάμε όμως σε πανομοιότυπο σενάριο. Το φλερτ, η γνωριμία, το σκίρτημα, η αναμονή, τελειώνουν άδοξα σε βιαστικό ολιγόλεπτο κρεββάτι. Βέβαια όλα γίνονται για μία φώτο στο φεισμπουκ, που μπορεί να έχει ανέβει να έχει πάρει χ λάικ και η αποτυχία να ερωτευτούμε, γίνεται επιτυχία των σόσιαλ. (κατάντια)

Ζούμε ένα καλοστημένο παιχνίδι ρόλων. Λειτουργούμε χωρίς χαρακτήρα. Τα ονειρά μας γίνονται ό,τι η προοπτική απαιτεί. Τόσες διαφορετικές προσωπικότητες μασκαρεμένες με την ίδια στολή. Τόσες φωνές ουρλιάζουν κάτω από σιγαστήρα για το ομοιόμορφο. Τόσα διαφορετικά χρώματα κρυμμένα σε ασπρόμαυρο φόντο.

Κουράστηκα άνθρωποι, να σας βλέπω ανικανοποίητους, πεζούς, ρηχούς. Να αναζητάτε την ευτυχία σε λίγη ηδονή, συνήθως υλική. Βαρέθηκα να σας βλέπω κρυμμένους σε σχέσεις τελειωμένες φοβούμενοι τη μοναξιά. Λυπάμαι πού άγεστε και φέρεστε όπως η κληροδοτούμενη παθογένεια απαιτεί. Στενοχωριέμαι που «φτιάχνετε» φυσιολογικό, αυτό που δε σας ευχαριστεί, για να δικαιολογείτε ότι ξεχάσατε να ζείτε.

Μη μιζεριάζεις άνθρωπε, η ζωή είναι το πιο όμορφο δώρο, αν της φέρεσαι σα να είναι «πόρνη» το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να κάνεις τη ζωή σου μπουρδέλο. Σου δίνει δύο δρόμους και την ευθύνη να διαλέξεις ποιον θα ακολουθήσεις, ο ένας είναι η αποδοχή μίας κατάστασης και της παραμονής σου σε αυτή και ο άλλος η αλλαγή.
Γύρνα το βλέμμα σου στην ανατολή, εκείνη την ώρα που ο ήλιος αρχίζει να κάνει δειλά δειλά τα πρώτα του βήμα στην ανηφοριά. Κοίταξέ τον, είναι η στιγμή που δεν τυφλώνει από τη λάμψη του. Ξεκινάει μια καινούρια μέρα για εκείνον, όπως για σένα. Θαύμασε το τοπίο ολόγυρά σου και απόλαυσε να είσαι μέρος του. Χαμογέλα έχεις μία ολόκληρη μέρα να λάμψεις 😉

Κλείσε τα μάτια και θυμήσου την πιο αστεία στιγμή σου ως παιδί, το μεγαλύτερο θυμό σου, το πείσμα σου, το δίκιο σου. Θυμήσου το «όταν μεγαλώσω θα γίνω» και δεν εννοώ επάγγελμα αλλά πώς νιώθαμε ότι θα είμαστε, πόσα θα φτιάχναμε. Θυμήσου όταν πληγωνόσουν, όταν σε κορόιδεψαν, θυμήσου πόσες φορές έπεσες και πόσες σηκώθηκες, θυμήσου μέσα από πόσα λάθη έμαθες και πόσους φόβους άφησες να σε αλλάξουν. Ξύπνα τον μικρό επαναστάτη, περιμένει…